Waarom we nog altijd in de ban zijn van het oude Prada
In dit artikel:
Old Prada is terug: archiefstukken van het Italiaanse modehuis domineren opnieuw catwalks, rode lopers en de feeds van verzamelaars. De trend speelt zich de laatste seizoenen af, met sterren die vintage-Prada kiezen voor premières en feestjes — bijvoorbeeld Uma Thurmans zijdezachte, getailleerde look naar een Prada-lenteontwerp uit 1997 bij een Netflix‑première in Los Angeles; Rita Ora in de geplooide bustierjurk uit lente 2009 in Saint‑Tropez; Hunter Schafer in een op maat gemaakte versie van dezelfde gouden 2009‑look; en Chase Sui Wonders in een bordeauxrode Prada‑jurk uit 1997 voor een speciale vertoning van haar serie.
Waarom juist Prada? Archiefmode als statussymbool is in opkomst: zeldzame, moeilijk te vinden stukken wijzen op kennis en smaak. Prada heeft daar een specifieke aantrekkingskracht omdat het huis vaak teruggrijpt op zijn eigen geschiedenis en omdat vroege collecties een eigenzinnige, soms androgyne, vaak „jolie‑laide” esthetiek bieden die contrasteert met meer conventionele luxe. Valerie Steele van het Fashion Institute of Technology zegt dat zulke keuzes een verfijnd modegevoel en betrokkenheid laten zien — archiefstukken voelen geauthenticeerd en daardoor veilig genoeg om te dragen, maar bijzonder genoeg om een statement te maken.
Verzamelaars en contentmakers spelen een grote rol in de revival. Julie Sandler kocht in de jaren ’00 al Prada en jaagt nu op stukken die ze destijds miste; voor haar vertegenwoordigen die ontwerpen een mix van punkachtige ondeugendheid en vrouwelijke kracht. Creators zoals Tanya Ravichandran zoeken naar oudere Prada‑stukken met motieven die refereren aan Zuid‑Aziatisch handwerk — een manier om culturele connectie terug te winnen en zichtbaarheid in de modewereld te claimen. Veel jonge fans van millennials en Gen Z groeiden op met iconische shows — denk aan de feeërieke lente 2008‑collectie — en voelen een emotionele band met die beelden.
De comeback van archief‑Prada illustreert ook een bredere beweging: vintage als curatoriaal pronkstuk dat zowel identiteit als intellectuele smaak uitstraalt. Met Miuccia Prada’s eigen referentialiteit en de invloed van co‑creatief directeur Raf Simons krijgen oude stukken hernieuwde context op de rode loper en in high‑fashion styling. Kort gezegd: Prada uit het archief is tegelijk vertrouwd en verrassend — toegankelijk genoeg voor mainstream glam, maar onderscheidend genoeg om echte liefhebbers en verzamelaars te enthousiasmeren.