Suzanne ging samenwonen met... haar vader!

In dit artikel:

Suzanne (45) en haar vader Kars (78) verhuisden dit voorjaar samen van Amsterdam/Halfweg naar Drachten in Friesland, na een periode van ziekte en rouw: in juni overleed Suzannes moeder, Kars’ vrouw van ruim zestig jaar. Op een nazomerse zaterdag in september besloten ze al spontaan dat ze het leven wilden omgooien en de langgekoesterde wens om in Friesland te wonen alsnog waar te maken.

De praktische reden was zowel emotioneel als pragmatisch: Suzanne zat negen jaar alleen, had geen partner of kinderen en was veel bij haar vader om hem te helpen na de ziekte van haar moeder. Ze nam enkele maanden later ontslag als directiesecretaresse — haar functie vergde vijfdagen aanwezigheid op kantoor en was daardoor niet te combineren met verhuizen — en zette in mei de stap naar Drachten. Daar kochten ze een huis dat nu wordt verbouwd tot een kangoeroewoning, met twee zelfstandige woonruimtes zodat beiden eigen keuken en badkamer hebben, maar toch dicht bij elkaar wonen.

De keuze leverde uiteenlopende reacties op uit haar omgeving; sommige mensen begrepen het niet of maakten zich zorgen over werk en toekomst, anderen noemden het stoer en vonden het logisch gezien de hechte band tussen dochter en vader. Voor Suzanne speelde ook het verlangen naar een nieuwe start mee. Ze geniet van het groene leven: een tuin, een moestuin, een vijver en het plezier van samen aan de eettafel zitten voor een drankje of het gezamenlijke avondeten. In de keuken hangt een foto van haar moeder, als een stille aanwezigheid bij hun maaltijden.

Praktisch is de woning levensloopbestendig ingericht zodat Kars er ook bij eventuele ziekte of mobiliteitsproblemen kan blijven wonen. De verbouwing is bijna klaar; Suzanne regelt veel zelf en helpt waar mogelijk mee. Ze ervaart het Friese leven als gemoedelijk en heeft geen haast om terug te gaan naar haar oude situatie — het idee “als het niet bevalt kan ik terug” geldt formeel nog, maar haar hoofd staat inmiddels op blijven.

Persoonlijk staat inmiddels herstel van het verlies centraal; romantische plannen stonden tot voor kort niet in haar hoofd, maar ze zegt open te staan voor een nieuwe relatie als ze daar klaar voor is. De verhuizing markeert voor hen een combinatie van rouwverwerking, zorgarrangement en een bewuste zoektocht naar rust en zingeving in een andere regio.