Suzan: 'Mijn zoon is in de ban van Andrew Tate'
In dit artikel:
Suzan (43) zag haar vijftienjarige zoon Justin langzaam veranderen: wat ze eerst wegwuifde als een lastige puber werd alarmerend toen ze hem via zijn headset hardop hoorde roepen dat “vrouwen gewoon in de keuken horen” en citaten van de omstreden influencer Andrew Tate herhalen. Wat begon met meer uren op zolder, sportschoolobsessie en TikTok-bloopers, ontaardde in denigrerende opmerkingen over vrouwen, kritiek op zijn vader en een harde nadruk op “alfa”-gedrag.
Na het overheersen van die uitspraken ging Suzan op onderzoek uit en raakte misselijk van de clips van Tate: een zelfverzekerde ex-kickbokser die vrouwen reduceert tot bezit en masculiniteit verbindt aan dominantie, geld en controle. Justin noemt Tate “de waarheid” over succes en relaties; volgens hem durft niemand anders die meningen hardop te zeggen. Suzan schildert hoe die boodschappen via online algoritmes jongens naar zogenoemde “rabbit holes” leiden: eens slimme, zoekende jongeren raken vatbaar voor simpele, witte-zwart-idealen die grip en status beloven.
Thuis werkt dit door: Justin corrigeert zijn vader als die afwast, bekritiseert de kleding van zijn tienjarige zus Lara, tilt veel aan krachttraining en gebruikt scheldwoorden om zwakte aan te duiden. Roel, zijn vader, ziet het aanvankelijk als een fase; Suzan voelt zich daarentegen machteloos en twijfelt aan haar eigen opvoeding—heeft ze te weinig grenzen gesteld of onvoldoende mannelijke rolmodellen geboden? Tegelijk blijft ze ervan overtuigd dat haar zoon niet slecht is, maar beïnvloedbaar.
In plaats van hem direct te veroordelen, koos Suzan voor een verbindende aanpak: ze bleef vragen stellen, zocht informatie en advies op Facebook-forums en vroeg hulp aan een vriendin die psycholoog is. Het werkte deels: door kalm contact te houden—een semi-spontaan moment op zolder om over onzekerheid te praten—zag ze Justin even minder stoer doen en was er opening voor gesprek. De psycholoog raadde aan vooral te blijven verbinden, niet te beschuldigen, zodat hij niet helemaal zou afsluiten.
De situatie raakt bredere maatschappelijke thema’s: de actueel veelbesproken gewelds- en machtsvraagstukken in de media versterken volgens Suzan de noodzaak om zulke online giften te bestrijden. Zij wil die invloed terugdringen door consequent te blijven zeggen dat sterkte niet hetzelfde is als hardheid en dat echte mannen kunnen luisteren naar vrouwen. Justin rolt nog met zijn ogen, maar ze herhaalt het tot hij het misschien weer gaat geloven.
Kortom: een moeder die ziet hoe een tiener via influencers wordt gevormd, worstelt tussen paniek en strategie. Ze zoekt verbinding boven confrontatie, onderzoekt algoritmische beïnvloeding en probeert stap voor stap het gesprek en de band met haar zoon open te houden—uit angst voor verdere radicalisering, maar ook uit hoop dat hij zijn empathie en liefde voor zijn zus behoudt.