Renske is samen met haar zussen mantelzorger voor haar vader

In dit artikel:

Renske (55) zorgt samen met twee zussen voor haar 81‑jarige vader. Die zorg begon ruim tien jaar geleden toen ze met hen eerst hun moeder huiselijk verzorgden nadat die ongeneeslijk ziek werd; omdat er geen plaats in een hospice was, stonden ze dag en nacht voor haar klaar. Kort na het verlies van hun moeder overleed ook Renske’s man, waardoor de band met haar vader verder versterkte en zij hem vaak bezocht en hielp met boodschappen, administratie en huishoudelijke klussen.

De afgelopen jaren verslechterde de gezondheid van haar vader: hij kreeg hartklachten, raakte verward en verloor delen van zijn geheugen — hij gelooft nog dat zijn vrouw leeft en belt regelmatig in paniek. Sinds twee jaar woont hij in een verzorgingstehuis op vijf minuten rijden, wat meer rust bracht, maar niet alle zorgen wegnam. Om dagelijks bezoek te garanderen hebben Renske, haar zussen en de kleinkinderen een bezoekschema opgesteld.

Renskes draagkracht is echter flink afgenomen. Sinds ze in 2020 corona kreeg en sindsdien long covid heeft, kan ze niet meer werken en heeft ze weinig energie; een kort bezoek van een halfuur per week is momenteel het maximale wat ze opbrengt. Taken zoals wassen en financiële zaken liggen nu vooral bij haar zussen, iets waar ze zich schuldig over voelde maar waarvoor zij begrip tonen. De regelmatige telefoontjes van haar vader — soms midden in de nacht — kosten haar veel, maar ze zet zich er toch voor in uit dankbaarheid voor de steun die haar ouders haar vroeger gaven.

De situatie illustreert de spanningen tussen familierol en fysieke beperkingen: mantelzorg kan diep betekenisvol zijn, maar ook zwaar en confronterend wanneer ziekte zoals long covid de mogelijkheden beperkt. Voor mensen in vergelijkbare posities bestaan er steunmogelijkheden zoals respijtzorg, lokale mantelzorgondersteuning en lotgenotengroepen die verlichting kunnen bieden.