Prinses Alexia en de terugkeer van het ongemakkelijke gesprek over vrouwenlichamen
In dit artikel:
Afgelopen weekend in Zandvoort ging de aandacht bij de Dutch Grand Prix niet naar de race maar naar het lichaam van prinses Alexia. Haar slankere voorkomen zette sociale media op stelten: binnen uren verschenen op X, TikTok en in groepschats onelovende opmerkingen, speculaties over haar gezondheid en pijnlijke bijnamen. Wat opviel was niet alleen de scherpte van de reacties, maar dat het patroon verre van nieuw is — het klinkt als een digitale herhaling van de roddelcultuur van de vroege jaren 2000, maar dan met de snelheid en het bereik van moderne platforms.
De auteur plaatst de voorvallen in een bredere context: vroeger legden tijdschriften vrouwenlichamen constant langs een onhaalbare norm, en nu gebeurt hetzelfde online. Verschil is vooral de vorm: waar ooit “ze is te dik” of “te dun” de koppen vulde, zie je nu medische speculaties (zoals verwijzingen naar medicijnen als Ozempic) en virale before-&-after-verhalen die meteen complottheorieën en beschuldigingen voeden. Het resultaat is dezelfde schadelijke boodschap: iemands uiterlijk is publiek bezit en aanleiding voor oordeel.
Die dynamiek raakt niet alleen de beoordeelde persoon. Als publieke discussies over gewichtsverlies of -toename domineren, treedt er meteen sociale vergelijking op: mensen beginnen hun eigen lichaam en levensstijl te meten aan die beelden, met negatieve effecten op zelfbeeld en mentale gezondheid. Bekende artiesten hebben eerder ook al gesproken over de schade van zulke commentaren; de piece plaatst Alexia’s situatie naast voorbeelden van beroemdheden die worstelden met het schoonheidsideaal.
De oproep is tweeledig: enerzijds het beschermen van privacy en empathie richting individuen die openlijk worden bekritiseerd; anderzijds het veranderen van onze eigen consumptiegewoonten. Praktische stappen die worden voorgesteld zijn stoppen met het herhalen van kwetsende bijnamen, geen ongefundeerde gezondheidsclaims verspreiden en je afvragen waarom je klikt. De conclusie is scherp: body shaming heeft een comeback gemaakt, maar het is een collectieve keuze of we dat patroon blijven accepteren of actief doorbreken.