Nathalie werd in Canada aangevallen door een grizzlybeer
In dit artikel:
Nathalie Beer (30), een Nederlands-Canadese die met haar man Kristoffer en twee jonge zoontjes in het afgelegen Elkford (British Columbia) woont, overleefde tijdens een avondwandeling een aanvallende grizzly. Het incident gebeurde ongeveer een jaar geleden toen ze alleen een vertrouwd rondje liep rond hun bedrijfsterrein, omgeven door bergen, bos en rivier — gebied waar elanden, herten en zowel zwarte beren als grizzly’s voorkomen.
De aanval begon toen Nathalie jonge berenwelpjes zag klimmen in een boom; de moederbeer was dichtbij. Ze belde haar man, die aanvankelijk zei even zijn biertje op te drinken, maar toen de moederbeer op haar af kwam rennen versnelde hij. Nathalie probeerde te schieten, maar haar geweer hapte en voordat ze berenspray kon gebruiken sloeg de grizzly toe. Ze dook weg achter een boom, kreeg een klap en werd vervolgens vastgehouden; instinctief ging ze doodspelen. De beer snuffelde aan haar, beet nog in haar rug en ging toen weg — mogelijk als waarschuwing zodat ze haar welpen kon meenemen.
Kristoffer arriveerde binnen twintig seconden met de quad en bracht haar naar het ziekenhuis. Ze liep meerdere bijtwonden en krassen op — de diepste ongeveer zes à zeven centimeter — die werden gehecht; ze kreeg een tetanusprik en mocht daarna naar huis. Fysiek herstelde ze, maar de psychologische impact is groot: nachtmerries, angst en sindsdien geen solo-wandelingen meer. Onlangs durfde ze voor het eerst weer met haar man het bos in op de quad en voelde ze opnieuw waardering voor de natuur, al blijft ze alert.
Nathalie benadrukt dat ze het niet in haar hoofd kreeg om de moederbeer te doden; ze begrijpt de beschermende reactie van een moeder en voelt eerder dankbaarheid dat de beer haar liet leven. De gebeurtenis kreeg veel aandacht in Nederland, België en Duitsland — deels vanwege haar achternaam — terwijl het in Canada minder nieuwswaarde had omdat berenaanvallen daar relatief vaker voorkomen en soms met dodelijke afloop. Thuis nemen ze precauties: geen eten buiten laten slingeren, altijd berenspray en soms een geweer meenemen, en kinderen leren voorzichtig te zijn met het leven in de wildernis.
De aanval liet zichtbare littekens achter — fysieke markeringen die Nathalie tegelijkertijd onzeker en trots maken — en leidde tot persoonlijke reflectie over moederschap en risico’s. Kort na het voorval raakte ze opnieuw zwanger; de geboorte van haar tweede zoontje benadrukte voor haar hoeveel geluk ze heeft gehad. Haar belangrijkste les: leven in het natuurgebied betekent vrijheid, maar ook blijvende waakzaamheid en respect voor wildlife.