Na 16 jaar stopt mijn column voor Libelle en daar heb ik het best zwaar mee

In dit artikel:

Femke Sterken maakt bekend dat haar wekelijkse column in Libelle na zestien jaar stopt. Ze hoorde het recent op een vrijdagochtend via een voicemail van de redactiemanager; een uur later bleek dat haar vermoeden klopte: er komt een nieuwe columnist en haar plek vervalt. Hoewel ze niet boos is — ze beschouwt het als het natuurlijke verloop van een blad — trof het nieuws haar in het weekend harder dan ze aanvankelijk liet zien en ze koos ervoor het eerst alleen te verwerken.

Sinds haar negenentwintigste deelde Sterken wekelijks persoonlijke gebeurtenissen en reflecties met Libelle-lezers: huwelijk en ouderschap, opvoedproblemen, de diagnose autisme in haar gezin, eigen mentale worstelingen, verhuizingen, het halen van haar rijbewijs, haar liefde voor rozekoeken, en zelfs de schrijversworsteling tijdens de coronaperiode. Haar laatste column verschijnt volgende week; ze sluit af met de bedenking dat alles verandert en dat na een einde er altijd een nieuw hoofdstuk aanbreekt, al blijft het omslaan van die bladzijde voorlopig nog lastig.