Monique van de Ven praat openhartig met Eus over het verlies van haar zoontje Nino

In dit artikel:

Actrice en regisseur Monique van de Ven vertelde in De geknipte gast over het verlies van haar zoontje Nino, die in 1993 op anderhalfjarige leeftijd aan hersenvliesontsteking overleed. Die ziekenhuisperiode en de waarschuwingen van artsen maakten volgens haar en echtgenoot Edwin de Vries diepe indruk: het was weken van “doodsangst” die in één moment in overlijden overgingen en een groot leegte schiep.

Een verpleegkundige riep hen meteen op professionele hulp te zoeken — en wel samen. Die gezamenlijke therapie hielp het paar om het verdriet te delen en vooral te accepteren dat rouw niet synchroon verloopt. Van de Ven legt uit dat de ene partner op andere momenten behoefte heeft aan troost of herdenking; zonder begeleiding had dat tot onbegrip en spanning kunnen leiden. Door therapie leerden ze beter naar elkaar te luisteren en ruimte te geven aan elkaars manier van rouwen.

De film over haar leven bracht die periode weer dichterbij; in haar woonkamer hangt een vierluik met onder meer Nino’s portret waar ze vaak naar kijkt. Nu er meer tijd en rust is — en dochter Sammie uit huis gaat — voelt ze het gemis nadrukkelijker en vraagt ze zich af hoe het geweest zou zijn als Nino had geleefd. Het verhaal benadrukt zowel de plotselinge tragedie van meningitis bij jonge kinderen als het belang van samen zoeken naar hulp om als partners rouw draaglijker te maken.