Monique (54): "Mijn gemis is volledig ondergeschikt aan haar leven"

In dit artikel:

Zes jaar geleden vertrok Nadia op haar tweeëntwintigste naar Bali voor studie; toen de coronapandemie uitbrak bleef ze in Indonesië en sloeg ze met een scooter door naar Sumbawa, een vrijwel onontdekt eiland. Daar ontmoette ze Febby, een lokale speervisser die in het familie‑restaurant werkt. Het klikte meteen: ze gingen samenwonen, Nadia raakte zwanger en in 2022 werd hun dochter Moana geboren.

Monique (54), Nadia’s moeder, vertelt hoe ze haar dochter voor het eerst ontmoette toen ze met man en kind naar Sumbawa reisde. Ze beschrijft het eilandleven als rustig en eenvoudig — geen druk stadsleven maar “back to basic”: een strandrestaurant runnen, vissen met eigen boot, geen constante wifi of stroom, wilde koeien in de tuin en veel insecten in huis. Febby geeft toeristen speervis‑ en surftrips; samen bouwen zij een leven en inkomen op het eiland.

Voor Monique is de afstand emotioneel moeilijk maar niet belemmerend: ze belt regelmatig en voelt zich verbonden — “Op afstand zijn we tóch samen.” Praktisch hulp bieden als grootmoeder is lastiger, maar ze accepteert dat Nadia wortelt in Indonesië en bewondert haar zelfstandigheid en moed. Het verhaal laat zien hoe liefde, persoonlijke vrijheid en corona‑omstandigheden samen leidden tot een cross‑cultureel gezinsleven ver van huis, met trots van de familie én de onvermijdelijke gemengde gevoelens over afstand en betrokkenheid.