Koningin Paola van België: de royal glamourgirl die zorgde dat ze het leuk had

In dit artikel:

Koningin Paola van België vierde deze week haar 88ste verjaardag en kreeg tegelijk nieuws in de familie: haar kleinzoon Clément Vandekerckhove is recent openbaar geworden nadat prins Laurent zijn oudste zoon uit een eerdere relatie met zangeres Wendy van Wanten erkende. Dat incident zet opnieuw de kleurrijke levensloop van Paola in de schijnwerpers.

Paola Ruffo di Calabria, afkomstig uit een oud-adellijk geslacht, ontmoette de jonge prins Albert rond de kroning van paus Johannes XXIII. Hun huwelijk leverde drie kinderen op: koning Filip (1960), prinses Astrid (1962) en prins Laurent (1963). Wat aanvankelijk een passionele verbintenis leek, ontwikkelde zich al snel tot een strakke hofhouding waar Paola zich vaak opgesloten voelde. Albert was veel op reis voor officiële missies en had later een langdurige buitenechtelijke relatie die leidde tot de geboorte van prinses Delphine (1968), een zaak die jaren later juridisch erkend werd.

Paola zocht haar eigen uitweg uit die verstikkende sfeer. Ze besteedde veel van de zorg voor de kinderen aan personeel en had een aantal discrete minnaars en buitenverblijven in Brussel en Parijs. In de tv-documentaire Côté Jardin verscheen een foto uit 1970 die haar met een man op het strand van Sardinië toont — volgens experts fotograaf Albert de Mun — en daarop reageerde Paola: “Ja, dat was een beetje een egoïstische liefde. Ik heb er geen spijt van, want ik was ongelukkig in die tijd. Maar ik zou het nu niet meer opnieuw doen.” Rond haar privéleven keken paleis en regering veelal de andere kant op, zolang alles maar discreet bleef en het paar bij officiële gelegenheden eenheid toonde.

Tegelijkertijd bouwde Paola een onbetwistbare reputatie als stijlicoon. Haar uitbundige garderobe, uitgedachte kapsels en een voorliefde voor een Europese versie van Jackie Kennedy-stijl maakten haar een van de best geklede en meest herkenbare royal-glamourgirls van haar tijd. Haar imago zorgde ervoor dat ze, ondanks kritische geluiden over haar rol en taalvaardigheid, nooit als een passieve ‘deurmat’ overkwam.

Na een scherpe huwelijkscrisis en bijna-scheiding in de jaren zeventig herstelden Paola en Albert hun relatie; in de jaren tachtig vernieuwden ze hun geloften in Marseille en bouwden sindsdien aan een hechter verbond. In latere jaren maakte Paola ook de stap om Delphine en haar gezin te leren kennen, waarmee veel van de vroegere spanningen binnen het koninklijk huishouden werd gerelativeerd.