Jessica (60) had grote schulden: "Toen ik voor €7000 een paard kocht, greep mijn zus in"

In dit artikel:

Jessica (60) ontdekte dat haar ongeremde koopgedrag een dwang is: na jaren van ontkenning kreeg ze de diagnose oniomanie. De verslaving begon ongeveer acht jaar geleden toen haar tweelingbroer Thomas ernstig ziek werd en uiteindelijk overleed; in plaats van rouw te verwerken ging ze juist geld uitgeven om pijn en leegte te verdringen.

In korte tijd stapelden de uitgaven zich op. Voor haar huis kocht ze een elektrisch bed, dure stoelen, een bank en een nieuwe keuken — in enkele maanden rond de €25.000 — en door verder winkelen bouwde ze uiteindelijk zo’n €60.000 schuld op. Ze betaalde ook €7.000 voor een paard, betaald met de verkoop van haar auto, zonder de kosten en verzorging te kunnen dragen. Betalingsherinneringen negeerde ze totdat de bank haar waarschuwde over een hoge creditcardschuld en achterstallige hypotheekbetalingen.

Haar zus greep in nadat ze van het paardenkoop hoorde: ze controleerde de administratie, trof schulden aan bij winkels, energieleverancier en banken en zag de woning vol ongebruikte aankopen. Samen stuurden ze veel spullen terug of verkochten die en konden ze de paardenaankoop nog annuleren, waardoor erger werd voorkomen.

Nu volgt Jessica behandeling bij een verslavingsdeskundige, werkt ze met een budgetcoach en houdt haar zus toezicht op de uitgaven. Daarnaast praten ze meer over het verlies van Thomas, waardoor verdriet dat eerder onderdrukt werd naar boven komt en langzaam verwerkt kan worden. De combinatie van therapie, financiële hulp en familiebetrokkenheid helpt haar weer controle te krijgen over leven en geld.

Kort achtergrondcontext: oniomanie wordt gezien als een dwangmatige koopstoornis die vaak samenhangt met onverwerkte emotionele problemen; behandeling bestaat meestal uit psychotherapie, soms medicatie en praktische financiële begeleiding.