Ik hoef geen Sylvie Meis te worden (mag wel!)

In dit artikel:

Femke Sterken legt haar strijd met gewicht en zelfacceptatie bloot. Jarenlang nam ze zich elke nieuwjaar en na de zomervakantie voor om af te vallen, niet omdat ze zich te dik voelde, maar omdat ze dat slankere gevoel van haar jongere jaren wilde terugkrijgen. Na verschillende pogingen om af te vallen, besloot ze vorig jaar te stoppen met diëten en zichzelf te accepteren zoals ze was. Ze vond het prettig om zich niet langer schuldig te voelen over wat ze at en genoot van de vrijheid die dit met zich meebracht.

Toch raakte ze, zonder de controle over haar eetgedrag, in de gevarenzone. Vermijdend om op de weegschaal te staan, realiseerde ze zich pas later dat ze zwaarder was geworden, wat culminerde in het moment dat ze haar broeken niet meer kon dichtknopen. Dit ontnam haar het gevoel van controle en maakte duidelijk dat het tijd was om weer actie te ondernemen. Femke stelt nu eenvoudiger doelen voor zichzelf, gericht op minder eten en meer bewegen, met het plan om terug te keren naar maat 40 en haar gezondheid te verbeteren. Haar aanpak staat meer in het teken van welzijn dan van uiterlijke perfectie, waarbij ze zich niet meer vergelijkt met slanker modellen.