Het meest interessante aan de Netflix-docu van Victoria Beckham is wat er onvermeld blijft over zoon Brooklyn
In dit artikel:
Victoria Beckham’s driedelige Netflix‑documentaire, die op 9 oktober verschijnt, zwijgt opvallend over de geruchten rond een breuk tussen Victoria en haar oudste zoon Brooklyn en diens vrouw Nicola Peltz. De afwezigheid van dat onderwerp valt op omdat familieconflicten bij bekende dynastieën vaak deel uitmaken van het publieke verhaal; denk aan de Kennedys, Kardashians of de spanningen binnen de koninklijke familie.
De makers en Victoria zelf lijken er bewust voor te kiezen die grens niet te overschrijden. In plaats van de speculatiestroom te voeden, houdt de documentaire zich bij het door Beckham gecontroleerde narratief: een gefinetunede blik op haar carrière, imago en privéleven zonder in detail te treden over veronderstelde familieruzies. Volgens het artikel is dit stilhouden juist een krachtige, beschermende zet die de grens tussen publiek en privé benadrukt.
De tekst plaatst die keuze in een bredere culturele context: sociale media hebben familiedynamiek tot een publiek schouwspel gemaakt. Volgers interpreteren ontvolgingen, foto’s en afwezige posts als bewijsvoering en bouwen vaak uitgebreide verhalen op basis van kleine signalen. Dat voedt parasociale relaties — het gevoel dat we beroemdheden ‘kennen’ terwijl we feitelijk slechts toeschouwers zijn van zorgvuldig geselecteerde inhoud.
Publieke verwachting van totale openheid leidt tot teleurstelling wanneer bekende personen niet alles blootgeven. Het artikel pleit daarom voor meer respect voor persoonlijke grenzen: beroemdheden mogen bepalen wat ze delen, en consumenten zouden moeten erkennen dat veel privézaken niet voor publieke consumptie bedoeld zijn. De oproep is om te waarderen wat de documentaire wél biedt in plaats van te blijven zoeken naar wat ontbreekt.
Kortom: Victoria Beckham kiest in haar Netflix‑serie voor beheersing van haar verhaal en voor behoud van familiezaken buiten de camera’s. Of dat publiek tevredenstelt is de vraag; voor de betrokkenen kan het echter een noodzakelijke bescherming van emotioneel welzijn zijn.