Els: "Hoe krijg ik mijn moeder (82) in een zorginstelling?"
In dit artikel:
Riet (82) woont al jaren zelfstandig in een seniorenflat vlakbij haar oude buurt. Ze regelt al het dagelijks leven nog zelf — koken, wassen, administratie — en heeft regelmatig thuishulp en sociaal contact met buren, maar de afgelopen tijd valt haar geheugen duidelijk achteruit. Duidelijke signalen zijn post‑itjes overal in huis als geheugensteun, steeds vaker vergeten maaltijden of afspraken, regelmatig kwijtgeraakte spullen (bril, sleutels, vest) en verwarring over bekende routes of deuren. Meerdere keren raakte ze de weg kwijt in het gebouw en werd door buurtgenoten thuisgebracht; autorijden werd gestopt na een paniekaanval in de auto, en fietsen is beëindigd na herhaalde valpartijen.
Het meest verontrustende voor de dochters was een val waarbij Riet ’s nachts op de badkamervloer lag en twaalf uur hulpeloos bleef liggen; ze kreeg later hechtingen en een blauw oog. Om haar veiligheid te vergroten regelde een dochter onmiddellijk een polsband met noodknop, maar Riet weigerde die eerst omdat ze het “lelijk” vond en het ongeluk als een eenmalige gebeurtenis zag. De dochters wisselen wekelijks bezoektijden af — één dochter woont meer dan een uur weg — en merken dat achteruitgang de laatste tijd versnelt. Vijf jaar eerder was Riet getest op Alzheimer en toen waren er alleen lichte symptomen, niet genoeg om haar te laten verhuizen naar een beschermde woonvorm.
De familie zit met een dilemma: ze willen Riets zelfstandigheid en geborgenheid in haar vertrouwde omgeving respecteren, maar de veiligheidsrisico’s nemen toe (gas aan laten staan, deur niet afsluiten, niet opstaan na een val). Verhuizen naar een zorginstelling zou Riet erg van haar stuk brengen en ze is emotioneel niet bereid om veel hulp van onbekenden te accepteren. De dochters bereiden zich voor om met haar het gesprek aan te gaan over meer hulp of woonvormen met meer zorg, en verwachten daar weerstand bij.
Achtergrond en praktische overwegingen: dit is een herkenbaar patroon bij ouder worden en beginnende dementie — behoud van autonomie versus noodzakelijke ondersteuning. Mogelijke volgende stappen die de familie kan overwegen zijn een nieuwe geriatrische beoordeling via de huisarts, opschalen van thuishulp of dagopvang, technische oplossingen (val‑alarm, slimme gaskraan), een traploze woonaanpassing of kleine stapjes naar woonzorg, en juridische regelingen zoals volmacht en levenstestament om beslissingen te vergemakkelijken. Cruciaal blijft een zorgvuldige, empathische benadering om Riet te betrekken bij keuzes terwijl haar veiligheid wordt gegarandeerd.