De jonge mensen hebben gelijk: het staat ook opschepperig en bejaard, zo'n muur vol boeken"

In dit artikel:

Sylvia Witteman, opgegroeid met het idee dat boeken kostbaar zijn en een teken van cultuur, bewaart al haar boeken uit overtuiging en emotie. Haar ouders hadden een afkeer van materiële rijkdom, maar benadrukten het belang van een boekenkast als symbool van status en intellect. Vanaf haar vertrek uit huis had Witteman altijd een boekenkast, eerst in de vorm van eenvoudige sinaasappelkistjes, later de bekende Zweedse Billy-kasten, die met haar meeverhuisden van Moskou tot Washington en uiteindelijk Amsterdam. Ondanks ruimtegebrek en de opkomst van digitale lezers zoals e-readers, weigert ze afstand te doen van haar fysieke boeken. Haar boekenmuur in het ouderlijke huis, hoewel soms als ouderwets en onpraktisch bestempeld door jongere generaties, vertegenwoordigt voor haar meer dan alleen leesmateriaal; het is een tastbare herinnering aan haar opvoeding en persoonlijke waarden. Hoewel ze beseft dat het bewaren van zoveel boeken misschien achterhaald lijkt, kan ze de symboliek en emotionele waarde ervan niet loslaten.