De geleidelijke herdefiniëring van het 'pick-me'-meisje
In dit artikel:
Reacties op Sabrina Carpenter’s album Man’s Best Friend laten zien dat de term 'pick me' in korte tijd van betekenis is vervormd. Oorspronkelijk kreeg het label online tractie rond 2016 en verwees het aanmerkelijk naar vrouwen die, uit geïnternaliseerde misogynie, andere vrouwen klein maken of veroordelen om mannelijke goedkeuring te winnen. Sindsdien is het begrip via TikTok en internetcultuur uitgegroeid tot een vaag etiket dat bijna elk gedrag van heteroseksuele vrouwen richting mannen omvat.
De auteur herinnert aan de verwachting dat Carpenter’s plaat vol bijtende, anti-vrouwelijke verwijzingen zou zitten nadat vroege reacties haar teksten als 'pick-me-poëzie' bestempelden. Na beluistering bleek Man’s Best Friend vooral een lichtvoetig popalbum over aangetrokkenheid en liefdesverdriet — nummers die plekken, respect en slechte liefdeskeuzes behandelen maar niet de systematische verraad aan andere vrouwen waarvoor 'pick me' oorspronkelijk werd gebruikt. Het album slaagt niet in de Bechdeltest, zoals veel popalbums, maar dat betekent niet automatisch dat het de hiervoor bedoelde schadelijke houding promoot.
Het probleem dat wordt aangesneden is dat het woord nu bijna elk verlangen naar mannen of elke romantische reflectie op een vrouw wordt geplakt. Daardoor dreigt het oorspronkelijke politieke en feministische besef — het aanwijzen van vrouwen die misogynie reproduceren om zelf voordeel te behalen — verloren te gaan. Voorbeelden van die uitwassen zijn dat artiesten als Charli XCX of Taylor Swift online al als 'pick me' bestempeld worden wegens relatieve onschuldige opmerkingen of persoonlijke worstelingen.
De strekking van het stuk is tweeledig: kritiek mag er zijn op teksten of op hoe iemand zingt over mannen — bijvoorbeeld omdat ze lage normen lijkt te verheerlijken — maar zulke zorgen moeten concreet geformuleerd worden in plaats van een breed, verdoezelend label te gebruiken. Door 'pick me' te verheffen tot een allesomvattend scheldwoord ontneem je de term haar oorspronkelijke scherpte en raak je het vermogen kwijt om werkelijk schadelijk, anti-vrouwelijk gedrag te benoemen.
Kortom: de auteur pleit voor precisie in taalgebruik. Laat ‘pick me’ gereserveerd blijven voor situaties waarin iemand expliciet andere vrouwen ondermijnt voor mannelijke validatie, en beoordeel anders romantische of esthetische keuzes van artiesten direct en concreet, zonder het begrip te overextenderen.