De eindeloze, zalige zomers van prinses Beatrix en haar zussen op Soestdijk
In dit artikel:
In de wekelijkse duik in de royal archieven staat deze keer het ongedwongen zomerleven van prinses Beatrix en haar zussen centraal. Voordat de familie vanaf 1959 ook in Porto Ercole (waar prins Bernhard een villa liet bouwen) vakanties vierde, groeiden Beatrix, Irene, Margriet en Christina hun zomers vooral op Paleis Soestdijk. De verzameling foto’s toont een simpel, speels gezinsleven ver van het formele protocol.
Op het terrein van Soestdijk waren er volop mogelijkheden: een groot zwembad, een ‘kinderhuisje’ of zomerhuisje waar de meisjes konden logeren, een ruime tuin met een vijver om in te roeien en stallen met paarden. De beelden laten verjaardagsritjes met handkarren, picknicks (met voor kinderen destijds bijzonder: een flesje cola) en ongedwongen theetijd op het terras zien. Binnen bestonden middagvertier uit poppenhuizen, trapauto’s en bordspelletjes; de televisie was aanwezig, maar had weinig te bieden, dus werd er vooral zelf gespeeld.
Dieren speelden een belangrijke rol. Een halve kinderboerderij werd soms naar de achtertuin gehaald: ezels, konijnen, een varkentje en zelfs een eekhoorn die Margriet regelmatig bezocht. De koninklijke honden waren uiteraard ook van de partij. Op het water maakten de zussen gebruik van de ruime vijver; meestal nam Beatrix de leiding, al ziet een foto Irene verrassend aan de riemen zitten.
Opvallend is de onderlinge betrokkenheid: Christina (toen nog Marijke), die slecht zag, werd consequent door haar zussen betrokken bij spelletjes en uitstapjes — vaak letterlijk op sleeptouw genomen of achterop de fiets geplaatst. Margriet steekt in de foto’s iets nonchalanter af van haar zussen: ze speelt gitaar in plaats van pianoles en hanteert bij een potje croquet opvallend enthousiast de hamer.
De foto’s geven een intiem beeld van alledaagse vreugde en zustersolidariteit binnen een koninklijk decor. Ze illustreren hoe normaal en speels het opgroeien van de prinsesjes kon zijn, en laten zien dat achter de publieke rol een warme, speelse familiegeschiedenis schuilgaat.