Ango's dochter Fleur verongelukte tijdens een skivakantie
In dit artikel:
Ango (58) schrijft over haar dochter Fleur (21), die in februari tijdens een skivakantie met haar studentendispuut in de Franse Alpen om het leven kwam. Fleur, een levenslustige en sociale studente rechten die advocaat wilde worden, viel op een blauwe piste in Val Thorens. Volgens de verklaring gleed ze door een zijopening onder een veiligheidsnet de wedstrijdpiste op en raakte met grote snelheid een sneeuwkanon. Hulpverleners troffen haar bewusteloos aan; ze had zware verwondingen aan borst, heup en schedel. In het ziekenhuis in Grenoble konden artsen haar niet redden.
Het verhaal schetst zowel Fleur’s levendige karakter als de jarenlange gezondheidsproblemen die haar jeugd beheersten. Als kind was ze vrolijk, muzikaal en sociaal, actief in hockey, tennis, tekenen en musical, en werkte ze achter de bar bij de plaatselijke voetbalclub. Op de middelbare school kwam ze echter in de knel door frequente ziekteverschijnselen en overprikkeling. Na een moeizame zoektocht langs specialisten kreeg ze op vijftienjarige leeftijd via een energetisch coach de verklaring dat ze hoogsensitief was — mogelijk verband houdend met het verlies van een tweelingbroertje tijdens de zwangerschap — en leerde ze omgaan met prikkels. Later herpakte ze zich: ze rondde haar havo af op een kleinere school, bouwde opnieuw een ruime vriendenkring op, ging rechten studeren en verhuisde op kamers.
De aankondiging van Fleur’s dood kwam abrupt: eerst hoorde het gezin via de studentenvereniging dat ze met een helikopter naar het ziekenhuis was vervoerd; kort daarna belde een arts uit Grenoble met het fatale nieuws. Na veel bureaucratie werd haar lichaam een week later vrijgegeven en naar Nederland overgebracht. De thuiskomst van Fleur bracht veel steunbetuigingen: bloemen, kaarten en mensen die afscheid kwamen nemen. Haar uitvaart was intens; vrienden van het dispuut droegen de kist naar binnen. Ook de hond Bink speelde een aangrijpende rol toen hij bij de kist bleef liggen.
Ango beschrijft de nasleep: acute, dagelijkse pijn en het onbegrip over hoe het leven verder moet. De familie — vader Dion (53) en zus Minou (24) — worstelt met praktische en emotionele dingen: verjaardagen, het huis opnieuw inrichten, en het rouwen naast elkaar. Tegelijk ervaart het gezin contrasten in reacties uit de omgeving: van warme steun tot afstand. Om te kunnen verwerken zocht Ango antwoorden via boeken over de dood en door opnieuw contact te maken met de energetisch coach die Fleur had geholpen; dat gaf haar houvast en het idee dat Fleur “rust” heeft gevonden en mogelijk contact maakt. Ondanks het onmetelijke verlies blijft dankbaarheid dat ze Fleur mocht opvoeden, versterkt door gevonden briefjes van onvoorwaardelijke liefde die Fleur vroeger schreef.
Het stuk is een intiem portret van een gezin dat geconfronteerd wordt met een plotselinge tragedie: het beschrijft wie Fleur was, hoe het ongeluk plaatsvond, de directe medische en administratieve gevolgen, en de langdurige, pijnlijke rouw en manieren waarop de familie probeert betekenis en troost te vinden.