"Als je mijn loonstrook ziet, zou je denken dat ik weinig te klagen heb. Toch houd ik amper iets over"

In dit artikel:

Sanne (43), alleenstaande moeder van een twaalfjarige dochter, vertelt deze week over de constante financiële spanning ondanks een ogenschijnlijk 'redelijk' salaris. De helft van haar inkomen gaat op aan huur en ze komt niet in aanmerking voor huurtoeslag; een hypotheek is voor haar als alleenstaande niet haalbaar. Extra lasten stapelen zich op: ze huurt tijdelijk een gehoorapparaat à €175 per maand omdat een operatie nog moet plaatsvinden en de zorgverzekering betaalt niet mee, haar dochter heeft een gluten- en koemelkallergie waardoor voeding duurder is, en schoolgerelateerde kosten (beugel, hockey, fiets, laptop) vragen extra rekenwerk. Sanne put uit haar buffer en schuift spontane uitjes en ontspanning opzij — ze voelt zich “te rijk voor steun, maar te arm voor ontspanning”.

De situatie zorgt voor schaamte en isolement omdat vrienden vaak aannemen dat haar salaris genoeg is; financiële stress wordt volgens haar alleen erkend bij bijstandsniveau. Haar verhaal illustreert het groeiende probleem van werkende armen: mensen die wel werken maar door hoge woon- en zorgkosten nauwelijks ruimte hebben om rond te komen.